Μπορεί τη δόξα της νότιας Λευκάδας να παίρνει η γραφική Βασιλική ως τουριστικό κέντρο, όμως την χάρη την έχει το κεφαλοχώρι Άγιος Πέτρος.
Αμφιθεατρικά χτισμένο στην ανατολική πλαγιά του Μεγάλου Βουνού αγναντεύει σχεδόν όλο το νότιο κομμάτι του νησιού και κυρίως τον εύφορο κάμπο και τον κόλπο της Βασιλικής,
μέχρι απέναντι στα γειτονικά νησιά.
Παλαιότερα αποτελούσε την έδρα του άλλοτε Δήμου Απολλωνίων.
Η κτίση του χάνεται κάπου στις αρχές του 14ου αιώνα όταν στο νησί κυριαρχούσαν οι Φράγκοι.
Οι πρώτοι κάτοικοι του θεωρούνται Καλαβροί στρατιώτες και τα ονόματα που κυριαρχούν σήμερα στο χωριό έρχονται από κείνη την εποχή αποδεικνύοντας την δυτική καταγωγή του.
Το ίδιο το όνομα του χωριού άλλωστε παραπέμπει επίσης στην Αγία Έδρα των καθολικών.
Ερείπια εκκλησιάς, αφιερωμένης στον Άγιο Πέτρο υπήρχε στη συνοικία του χωριού με το όνομα Κατηφοράτα.
Γενικά οι εκκλησίες δε λείπουν από το χωριό, έχει αρκετές με πιο ενδιαφέρουσα τους Αγίους Αποστόλους,
χτισμένη σε ερείπια παλιάς φράγκικης εκκλησίας, της οποίας διασώζεται η κόγχη, ενώ αυτό που εντυπωσιάζει είναι οι παλιοί τάφοι γύρω από την εκκλησιά,
κάποιοι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος.
Το χωριό έχει μεγάλη παράδοση στην παραδοσιακή και λαϊκή μουσική και είναι τόπος καταγωγής γνωστών στη Λευκάδα κα τις γύρω περιοχές οργανοπαικτών.
Υπήρξε και πολιτιστικό κέντρο καθώς από παλιά οργανώνονταν θεατρικές παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία.
Πολύ κοντά στο χωριό, χαμηλά στους πρόποδες, στην χαράδρα που σχηματίζει το Μεγάλο Βουνό και τα Σταυρωτά και στις όχθες του ομώνυμου χειμάρρου κοιμάται εγκαταλελειμμένο από τη δεκαετία του 1970, μια άλλοτε συνοικία του Αγίου Πέτρου, ο Ρουπακιάς.
Έξι νερόμυλοι λειτουργούσαν με τη δύναμη του χειμάρρου που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες όλων των γύρω χωριών.
Σήμερα μια βόλτα στα ερείπια του γοητεύει η συμβίωση των άλλοτε γεμάτα ζωή σπιτιών με τη φύση που έχει εισβάλλει σε αυτά.
Εντύπωση προκαλεί και το τοξωτό γεφύρι του, το οποίο κάποτε αποτελούσε το μοναδικό πέρασμα προς την ανατολή.
Μύθοι και παραδόσεις υπάρχουν πολλές στον Άγιο Πέτρο για σπηλιές που κρύβουν θησαυρούς ή αποτελούσαν κρυψώνες για κυνηγημένους.
Πέρα απ΄ αυτά όμως μια τοποθεσία λίγο πιο ψηλά από το χωριό έχει ιστορικό ενδιαφέρον.
Πρόκειται για τη θέση Γερμανικά όπου υπήρχε κατά την περίοδο της κατοχής γερμανική βάση – παρατηρητήριο με ραντάρ.
Αν και το νησί γενικά τελούσε Ιταλική κατοχή, στην περιοχή εγκαταστάθηκαν Γερμανοί επίλεκτοι αξιωματικοί με στόχο τη δημιουργία της συγκεκριμένης βάσης που στόχο είχε την παρακολούθηση των συμμαχικών δυνάμεων στο Ιόνιο.
Τα μηχανήματα που τοποθετήθηκαν στην θέση αυτή ήταν τελευταίας τεχνολογίας και στη δημιουργία της βάσης πήραν μέρος αρκετοί κάτοικοι του Αγίου Πέτρου,
καθώς την εργολαβία της κατασκευής είχε αναλάβει ντόπιος τεχνίτης.
Στην τοποθεσία οδηγούσε μονοπάτι που λεγόταν «βόλτες Αθανίου» και ένωνε το χωριό με το Αθάνι στη δυτική πλευρά του βουνού.
Οι εγκαταστάσεις ήταν υπερσύγχρονες και λένε ότι γύρω τους δημιουργήθηκε και ναρκοπέδιο για την προφύλαξή του.
Με την ήττα των Γερμανών, ένας Αγιοπετρίτης νεαρός γιατρός οραματίστηκε στη θέση της βάσης τη δημιουργία ενός σανατόριου για τους ασθενείς με φυματίωση ή ενός νοσοκομείου και μάλιστα μάζεψαν 300 οκάδες λάδι που έδωσαν στους Γερμανούς για την απόκτηση της βάσης.
Ωστόσο η ανέχεια της εποχής είχε σαν αποτέλεσμα το μεγαλόπνοο σχέδιο του νεαρού γιατρού να ναυαγήσει καθώς οι εγκαταστάσεις λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν όταν εκείνος πιάστηκε αιχμάλωτος λόγω της συμμετοχής του στην αντίσταση.
Έτσι πλέον σήμερα δεν υπάρχουν εκεί παρά ερείπια να μαρτυρούν τα γεγονότα εκείνης της εποχής.
Κάθε χωριό του νησιού κρύβει μυστικά και δεν έχετε παρά να τα ανακαλύψετε.